Η Ευνοούμενη (The Favourite) – 2018
Όπως κάθε φαβορί, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση η Ευνοούμενη προβλήθηκε στις περισσότερες χώρες λίγες εβδομάδες πριν την απονομή των βραβείων Όσκαρ. Το timing αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μια ταινία που δεν είναι blockbuster αλλά είναι τόσο αντισυμβατική καταφέρνει να πάρει 10 υποψηφιότητες, χτυπάει το καμπανάκι ότι εδώ συμβαίνει κάτι καλό.
Εξάλλου σε μια μέτρια προς κακή κινηματογραφική χρονιά, ψάχνεις, έστω και την τελευταία στιγμή, ένα αποκούμπι. Πόσο μάλλον όταν αυτό είναι δημιουργία κάποιου για τον οποίο ο μέσος Έλληνας φουσκώνει από εθνική υπερηφάνεια, νομίζοντας ότι ο άνθρωπος εκπροσωπεί την Ελλάδα σε κάποιο άθλημα.
Η Ταινία
Πρώην λαίδη (Emma Stone) παριστάνει τον Ιζνογκούντ και προσπαθεί να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αρπάζοντας την θέση της νυν ευνοούμενης (Rachel Weisz) της φιλάσθενης βασίλισσας Άννας (Olivia Colman).
Ανεξαρτήτως από το αν αρέσουν σε κάποιον οι ταινίες του ή όχι, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Λάνθιμος με την Ευνοούμενη ανήκει πλέον στην ελίτ της νέας γενιάς σκηνοθετών. Πριν από τέσσερα χρόνια είχε προκαλέσει εντύπωση ότι στον Αστακό, ένας Έλληνας σκηνοθέτης θα έδινε οδηγίες στον Colin Farrell. Στον Farrell προστέθηκε και η Nicole Kidman δυο χρόνια αργότερα στον Θάνατο του Ιερού Ελαφιού, ενώ φέτος στην Ευνοούμενη ο Λάνθιμος έδωσε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, μεταξύ άλλων, και σε ένα από τα πιο hot ονόματα τελευταία, αυτό της Emma Stone.
Βλέποντας κανείς την Ευνοούμενη, θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη ταινία. Είναι ταινία εποχής, αλλά πιο αλλόκοτη από τις συνηθισμένες. Η ματιά του Λάνθιμου είναι ωμή σε μια καθώς πρέπει κοινωνία, με διαλόγους και σκηνές που δεν φανταζόσουν ότι αρμόζουν σε έναν δούκα ή μια λαίδη.
Και αυτό δεν αφορά ούτε την λιμανίσια γλώσσα ούτε τις ερωτικές προτιμήσεις των πρωταγωνιστών. Αφορά σκηνές από την ζωή μέσα στο παλάτι, που ο Λάνθιμος διακωμωδεί με επιτυχία – από τις περούκες που φοράνε οι ευγενείς, μέχρι τους χορούς στα πάρτυ τους (αλήθεια, αυτός ο χορός…).
Τεχνικά, ο ευρυγώνιος φακός που χρησιμοποίησε ο σκηνοθέτης, στην αρχή ξενίζει, αλλά στο τέλος καταλαβαίνεις ότι προσδίδει ένα ακόμα στοιχείο στην συνολική διαφορετικότητα της ταινίας, και δεν σε ενοχλεί και τόσο, αφού τον σκοπό του, να αναδείξει δηλαδή την έκταση των χώρων, τον πετυχαίνει. Το εκπληκτικό είναι ότι την ίδια τεχνική χρησιμοποίησε με επιτυχία και ο Iñárritu στο Birdman, με σκοπό να πετύχει το ακριβώς αντίθετο, να αποδώσει δηλαδή μια κάπως πιο κλειστοφοβική αίσθηση.
Αντίθετα με τις ευρυγώνιες λήψεις, το τέχνασμα του Λάνθιμου στην Ευνοούμενη με τον εμβόλιμο ανάμεσα σε διαλόγους ήχο προκειμένου να δώσει ένταση σε ορισμένες σκηνές, σε καθηλώνει από την αρχή ως το τέλος.
Το τέλος είναι αυτό που ίσως θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Πιο σαφές απ’ οτι στον Αστακό ή τον Κυνόδοντα, αλλά το ίδιο flat, αφού όταν ξεκινάει η τελευταία σκηνή, δεν προμηνύει ότι βρισκόμαστε κοντά στο τέλος της ταινίας. Βέβαια το γεγονός ότι ο Λάνθιμος χωρίζει την Ευνοούμενη σε κεφάλαια, που όλα μαζί αποτελούν περιστατικά της προσπαθειας της Stone να κερδίσει τον τίτλο από την Weisz, σώζει κάπως την κατάσταση.
Όσο αφορά τις πρωταγωνίστριες, η Colman (Ο Αστακός, Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές) είναι απλά καταπληκτική και δίνει την έως τώρα καλύτερη της ερμηνεία, που της δίνει πολλές πιθανότητες να πάρει και το Όσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου. Από κοντά ακολουθεί σε απόδοση και η Stone (La La Land, Υπηρέτριες), που ότι και να κάνει δεν χορταίνεις να την βλέπεις. Η τρίτη υποψηφιότητα της για Όσκαρ τα τέσσερα τελευταία χρόνια, τα λέει όλα. Δεκατρία χρόνια μετά τον Επίμονο Κηπουρό, επιστρέφει στις υποψηφιότητες και η Weisz (Ο Αστακός), η οποία όμως επισκιάζεται από τις συμπρωταγωνίστριες της.
Να τη δω;
Σίγουρα αξίζει μια προσπάθεια. Η Ευνοούμενη είναι από τις ταινίες που ωριμάζει αργά μέσα σου. Αν διάβασες το κείμενο παραπάνω θα δεις πολλά ‘ναι μεν, αλλά’. Στην αρχή δεν θα την θεωρήσεις κάτι το σπουδαίο, μένει όμως στο μυαλό σου και σταδιακά όσο την σκέφτεσαι ανακαλύπτεις διάφορες πτυχές της. Σίγουρα δεν είναι αριστούργημα, και ίσως οι 10 υποψηφιότητες να την κάνουν κάπως υπερτιμημένη. Για σκέψου όμως, είδες πολλές καλύτερες ταινίες φέτος;
