The Truman Show – 1998

truman_show_posterBackground: Αν υπάρχει κάποιο reality show που άφησε το στίγμα του στην Ελλάδα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, αυτό είναι και το πρώτο που είδαμε ποτέ, το Big Brother. Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τους κουμπάρους Πρόδρομο και Τσάκα, και την κλαίουσα μαγείρισσα Ρέα, που κατά κάποιο τρόπο ανέδειξε την Ασλανίδου και τους Απέναντι (εντάξει, όχι και τόσο τους Απέναντι) με το ‘Τι σου ‘κανα και πίνεις’. Λίγα χρόνια πριν, το 1998, το σπουδαίο μυθιστόρημα ‘1984’ του George Orwell, ήταν πηγή έμπνευσης και για μια επίσης ενδιαφέρουσα ταινία, το Truman Show. Το οποίο με τη σειρά του ενέπνευσε και τον Ρώμα να γυρίσει ένα καρμπόν επεισόδιο στο ‘Κωνσταντίνου και Ελένης’, με τον Μάνθο Φουστάνο να φέρνει χυμό Φρουτέξ και γιαούρτι Στρούγγα στον Κατακουζηνό!

Η Ταινία: Ένας ήσυχος και φιλικός με όλους ασφαλιστής (Jim Carrey) πρωταγωνιστεί χωρίς να το γνωρίζει σε ένα τηλεοπτικό reality show που προβάλλει την ζωή του από την στιγμή που γεννήθηκε. Ένας ολόκληρος ψεύτικος κόσμος έχει στηθεί γύρω από αυτή την προσπάθεια με κρυφές κάμερες κυριολεκτικά παντού και το show προβάλλεται σε εθνική εμβέλεια 24 ώρες το 24ωρο.

Σε όλη, μα όλη την καριέρα του, ο Jim Carrey συμμετείχε σε ταινίες, οι οποίες στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν βαθμολογηθεί στο Imdb με βαθμό μεταξύ 6 και 7. Τρεις είναι οι φωτεινές εξαιρέσεις: η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού, ο Άνθρωπος στο Φεγγάρι και το Truman Show. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια απαραίτητα κάτι αρνητικό για τον ίδιο ως ηθοποιό. Εξάλλου είναι μάλλον ο τελευταίος αμιγώς κωμικός ηθοποιός έως τώρα, ο οποίος χρησιμοποιεί ατάκες και κυρίως γκριμάτσες για να κάνει το κοινό του να γελάσει, και τα καταφέρνει περίφημα. Ταινίες όπως το Fun with Dick and Jane ή η Μάσκα δεν διεκδικούν δάφνες ποιότητας, αλλά αν τις δεις, δεν θα αρνηθείς ότι πέρασες δυο ωρίτσες χαλαρά και ευχάριστα.

Το ίδιο ισχύει και για το Truman Show, το οποίο, παρότι συγκαταλέγεται στις πιο ‘ποιοτικές’ ταινίες του Carrey, δεν ήταν μεν η πεμπτουσία σκηνοθεσίας και υποκριτικής, αλλά ήταν αρκετά πρωτότυπο το σενάριο (για το οποίο προτάθηκε και για Όσκαρ), το οποίο σου κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον. Από την αρχή κιόλας ταυτίζεσαι με τον πρωταγωνιστή, και νοιώθεις να γίνεσαι ένα με τα εκατομμύρια τηλεθεατών που αγωνιούν το ίδιο για την εξέλιξη του show. Γενικότερα, όλο το concept, του να καθορίζει ένα τηλεοπτικό συνεργείο από την ζωή ενός ανθρώπου μέχρι και τα καιρικά φαινόμενα, είναι εντυπωσιακό. Σε δεύτερους ρόλους βλέπουμε την σχετικά άγνωστη τότε Laura Linney και τον συνήθως εκφραστικότατο, αλλά όχι τόσο εδώ, Ed Harris, που ανέλπιστα προτάθηκε επίσης για Όσκαρ Β’ Αντρικού.

Να τη δω; Ναι. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, και με κράχτη τον Jim Carrey, ακόμα πιο πολύ. Δυο πολύ ευχάριστες ώρες, που δεν αποκλείεται να τις περάσεις και μπροστά στην τηλεόραση, καθώς προβάλλεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Εξαιρετική επίσης και η μουσική της ταινίας, που ειδικά προς το τέλος σε καθηλώνει, και ίσως και να αδικήθηκε κάπως με την απουσία της από τις υποψηφιότητες των Όσκαρ εκείνης της χρονιάς.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *