Rush – 2013
Το Marvel Cinematic Universe (MCU), οι υπερηρωικές ταινίες της Marvel δηλαδή, έφτασαν αισίως τις 23 μεταξύ 2008 και 2019. Από αυτές έχουν περάσει ηθοποιοί, όπως η Scarlett Johansson και ο Benedict Cumberbutch, που θα τους θυμάσαι κυρίως για την παρουσία τους σε άλλες ταινίες, και απλά θα λες ότι ααα, έχουν παίξει και σε αυτές.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Όσο καλή και ποιοτική πορεία και να είχε ο Robert Downey Jr. στην αρχή της καριέρας του, ως Iron Man θα τον θυμάται το ευρύ κοινό. Ο Chris Evans, αν και με προϋπηρεσία σε τέτοιου είδους ταινίες, όπου και να τον δεις, θα είναι για πάντα ο Captain America.
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και ο Chris Hemsworth. Είχε μια πολύ καλή ευκαιρία να διακριθεί σε μια αξιοπρεπέστατη ταινία όπως το Rush, αλλά διάολε, ο Thor δεν λέει να βγει από μέσα του.
Η Ταινία
Μπερμπάντης και ελαφρόμυαλος οδηγός αγώνων (Chris Hemsworth) προσπαθεί να καταξιωθεί στις πίστες της Formula 1, την ώρα που βλέπει την καριέρα του ξυνού αλλά συγκροτημένου ανταγωνιστή του (Daniel Brühl) να εκτοξεύεται.
Το Rush μεταφέρει στην οθόνη την πραγματική ιστορία της κόντρας μεταξύ δυο θρύλων της Formula 1, του James Hunt και του Niki Lauda, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 70. Εντάξει, θρύλος ήταν μόνο ο Niki Lauda, ο οποίος κατάφερε να επιβιώσει από ένα από τα πιο τρομακτικά ατυχήματα στην ιστορία της F1, κάτι που αποτυπώθηκε τόσο στην ταινία όσο και στο πρόσωπο του.
Ο James Hunt από την άλλη ήταν ο κλασικός τύπος που είχε όλες τις προδιαγραφές να λάμψει με τις ικανότητες του, αλλά όπως λέει και το γνωστό άσμα, τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια.
Στα της ταινίας τώρα, η ερμηνεία του Hemsworth (Avengers, Thor κλπ) όπως είπαμε δεν διεκδικεί και δάφνες ποιότητας. Ο Daniel Brühl (Good Bye Lenin!, Το Παράδοξο του Cloverfield) όμως είναι παραδόξως πολύ καλός. Τόσο, που έφτασε να είναι υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα εκείνη την χρονιά.
Σε μια τέτοια ταινία βέβαια, οι ερμηνείες έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Πιο πολύ θα δώσει κάποιος σημασία σε τεχνικές, όπως το μοντάζ και τα ηχητικά εφέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και το παρόμοιας λογικής φετινό Ford v Ferrari, που πήρε 2 Όσκαρ παρακαλώ.
Το Rush όμως είχε και κάτι άλλο. Είχε ένα καλογραμμένο στόρυ από τον Peter Morgan (Frost/Nixon, The Queen, The Crown), με την απαραίτητη δόση σασπένς και αδρεναλίνης ώστε να μείνεις κολλημένος μέχρι το τέλος. Ο Ron Howard (Cocoon, Ένας Υπέροχος Άνθρωπος) έχει τόσο μακρά πορεία στον χώρο του κινηματογράφου, η σκηνοθεσία του όμως στο Rush ήταν απλά καλή, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.
Να τη δω;
Σαν θέμα, το Rush είναι βέβαιο ότι προσελκύει πιο πολύ το ανδρικό κοινό. Έχουν βέβαια και οι γυναίκες έναν λόγο να το δουν. Όπως και να ‘χει, είναι μια πολύ καλή επιλογή για όλους.
