Η Μορφή του Νερού (The Shape of Water) – 2017
Αν ανατρέξουμε λίγο στο πρόσφατο παρελθόν, θα δούμε ότι πρέπει να γυρίσουμε στην απονομή του 2013 και το Lincoln για να βρούμε χαμηλότερη βαθμολογία ταινίας-κράχτη της χρονιάς στο ImDB από αυτή που έχει τώρα η Μορφή του Νερού. Ανεξαρτήτως του αριθμού των βραβείων που εν τέλει πήραν, το La La Land του 2017 με 14 υποψηφιότητες, η Επιστροφή και το Mad Max του 2016 με 12 και 10 υποψηφιότητες αντίστοιχα, και το 12 Χρόνια Σκλάβος του 2014 με 9 υποψηφιότητες, είναι τόσο στην βαθμολογία όσο και στην πραγματικότητα καλύτερες ταινίες. Οι ψήφοι που έχει βέβαια η Μορφή του Νερού μέχρι τώρα είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τις υπόλοιπες, αλλά δεδομένου ότι στις περισσότερες χώρες έχει ήδη κυκλοφορήσει, άντε να ανέβει λίγο ακόμα η γενική βαθμολογία της. Εκτός και αν την λατρέψουν τόσο πολύ στην Κίνα, οπότε και θα εκτοξευτεί. Οι 13 υποψηφιότητες λοιπόν είναι – το λιγότερο – υπερβολή, πόσο μάλλον όταν στις Χρυσές Σφαίρες πήγε με 7 υποψηφιότητες και έφυγε με μόλις 2 βραβεία (Σκηνοθεσία, Μουσική).
Η Ταινία
Μουγγή καθαρίστρια (Sally Hawkins) που δουλεύει σε αμερικάνικη μυστική ερευνητική βάση, ερωτεύεται ένα αλλόκοτο πλάσμα που φέρνει wannabe στρατηγός (Michael Shannon).
Η Μορφή του Νερού έχει όλα τα στοιχεία ενός παραμυθιού. Βλέποντας το, δύο είναι οι παγίδες που μπορείς να υποπέσεις: η πρώτη είναι η αναπόφευκτη σύγκριση με την μεγαλύτερη επιτυχία του Guillermo del Toro, τον Λαβύρινθο του Πάνα, και η δικαιολογημένη ως ένα σημείο προσμονή ότι θα δεις κάτι ανάλογο. Η δεύτερη και μεγαλύτερη είναι να περιμένεις να δεις ένα άρτιο αποτέλεσμα σε κάτι που από πριν ξέρεις ότι είναι παραμύθι, άρα και κάπως αφελές ως προς την πλοκή του. Και στις δύο περιπτώσεις θα κράξεις. Αν όμως το προσεγγίσεις με περισσότερο ρεαλισμό και κρατήσεις τα καλά στοιχεία, θα διαπιστώσεις ότι η ώρα πέρασε ευχάριστα. Όσο καλοπροαίρετος και να είσαι βέβαια, θα υπάρξουν σκηνές που θα αναρωτηθείς αν κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο. Είναι όμως ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι που υμνεί την μοναχικότητα, και όχι την μοναξιά, αφού όλοι οι χαρακτήρες νοιώθουν μοναχικοί λόγω της διαφορετικότητας τους, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ποτέ μόνοι.
Τα καλά στοιχεία είναι ελάχιστα. Η σκηνοθεσία είναι καλή, ο del Toro όμως δεν δίνει και κανένα ρεσιτάλ σκηνοθεσίας. Η υποψηφιότητα για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου μόνο απορία προκαλεί, αφού το πρώτο που απουσιάζει από την ταινία είναι η πρωτοτυπία. Εκτός και αν θεωρείται πρωτότυπη η εμφανής και σχεδόν επιτηδευμένη προσπάθεια του σκηνοθέτη και σεναριογράφου del Toro να γεμίσει με τόσες τρύπες την ιστορία, ώστε να συνεχιστεί η ταινία. Από εκεί και πέρα η μουσική του Alexandre Desplat είναι πολύ καλή και αυτό που δίνει αρκετούς πόντους στην δημιουργία της ατμόσφαιρας στην Μορφή του Νερού, ενώ και η φωτογραφία είναι αξιοπρόσεκτη. Ενδιαφέρον στοιχείο νο1: η κινηματογραφική αίθουσα, της οποίας το μέγεθος και η μεγαλοπρέπεια παραπέμπουν στην αντιμετώπιση του κινηματογράφου ως πραγματική τέχνη τότε πίσω στα 60s. Ενδιαφέρον στοιχείο νο2: μετά το Stranger Things, έρχεται η Μορφή του Νερού να επιβεβαιώσει ότι αν και όταν εμφανιστεί κάποιο περίεργο πλάσμα στην Γη, οι γάτες δεν θα την βγάλουν καθαρή.
Όσο για τις ερμηνείες, ο καλύτερος με διαφορά είναι ο κακός της υπόθεσης, ο Michael Shannon (Νυκτόβια Πλάσματα), που σχεδόν σκανδαλωδώς δεν προτάθηκε για Όσκαρ. Αντίθετα, και το ίδιο σκανδαλωδώς, προτάθηκαν ο μοναχικός ζωγράφος Richard Jenkins και η συνάδελφος της πρωταγωνίστριας, Octavia Spencer (Υπηρέτριες, Αφανείς Ηρωίδες), που μάλλον θα την βλέπουμε να παίρνει υποψηφιότητες για τον ίδιο ρόλο μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Η υποψηφιότητα της Sally Hawkins (Blue Jasmine) είναι βέβαια αναμενόμενη, λόγω του ιδιαίτερου ρόλου της, η ερμηνεία της όμως ήταν αρκετά ασφαλής και καθόλου εκρηκτική. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει ο ηθοποιός που υποδύεται τον επικεφαλής επιστήμονα, Michael Stuhlbarg, ο οποίος από το 2009 που πρωταγωνίστησε στο A Serious Man των αδελφών Κοέν και μετά, έχει μια σταθερή παρουσία σε μεγάλα blockbusters, όπως το Hugo, το Lincoln, το Hitchcock και η Άφιξη, ενώ φέτος εκτός από την Μορφή του Νερού έχει παρουσία και στα The Post και Να με Φωνάζεις με το Όνομα σου.
Να τη δω;
Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που δεν θα σου αρέσουν και συνολικά δεν θα σε ενθουσιάσει, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι δεν βλέπεται κιόλας. Αν πας, μην ψάχνεις συνεχώς να βρεις έναν λόγο για να διαμαρτυρηθείς για αυτό που βλέπεις. Fun fact, το πλάσμα στην Μορφή του Νερού είναι ο ίδιος ηθοποιός με τον Πάνα στον Λαβύρινθο, ο Doug Jones.