Επιχείρηση: Argo (Argo) – 2012
Η αφορμή της γέννησης του Filmbox ήταν ένα ταξίδι με πλοίο και μια απαίσια ταινία του Ψάλτη. Το πρώτο άρθρο θα ήταν εκ των πραγμάτων Ο Πρωτάρης της Χρονιάς, όμως στην λίστα υπήρχαν ταινίες που τελικά ακολούθησαν, όπως το Καζαμπλάνκα και το Αγάπη Είναι, και άλλες που δεν τα κατάφεραν.
Μία είναι αυτή που από την αρχή υπήρχε πάντα στην λίστα. Τι και αν έμελλε να περάσουν εφτά χρόνια για να γίνει η 100η ταινία που θα διαβάσεις εδώ; Λίγο η προβολή νέων ταινιών κατά τις οσκαρικές περιόδους (όχι φέτος), λίγο η φρενίτιδα με τις σειρές τα τελευταία χρόνια, ε καθυστέρησε λίγο. Άπαξ και δεις όμως το Επιχείρηση: Argo, δεν σου φεύγει εύκολα από το μυαλό.
Η Ταινία
Πράκτορας της CIA (Ben Affleck) πηγαίνει στο Ιράν και προσπαθεί να φυγαδεύσει έξι υπαλλήλους της αμερικανικής πρεσβείας μετά την κατάληψη της από υποστηρικτές της ιρανικής επανάστασης, παριστάνοντας τον παραγωγό χολυγουντιανής υπερπαραγωγής με εξωγήινους, ναι με εξωγήινους στο Ιράν, ότι που λέτε αυτοί οι έξι είναι σκηνοθέτες, ηθοποιοί και τα λοιπά.
Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται κάπως αστείο και προς το τέλος της ταινίας, ως γνήσια αμερικανιά, να υποβάθμισαν λίγο την νοημοσύνη της απέναντι πλευράς, αλλά το Επιχείρηση: Argo βασίζεται σε πραγματικό γεγονός. Βέβαια, σύμφωνα με πολλούς, η ταινία περιέχει αρκετές ιστορικές ανακρίβειες και υπερβολές.
Παρόλα αυτά, η ενσωμάτωση σκηνών από τα πραγματικά γεγονότα όπως συνέβησαν εκείνη την εποχή, είναι και αυτό που πρώτο σε κερδίζει ως θεατή. Δεν είναι τυχαίο ότι κέρδισε και την ακαδημία, τιμώντας την ταινία με Όσκαρ Καλύτερου Μοντάζ.
Στο Επιχείρηση: Argo ο Affleck είναι και σκηνοθέτης, και δεν μπορείς να μην του αναγνωρίσεις την καταπληκτική δουλειά που έχει κάνει. Το κλιμακωτό σασπένς που δημιουργεί, σε μια ταινία που ουσιαστικά ξέρεις τι θα γίνει, είναι μοναδικό. Ήταν σχεδόν σκάνδαλο που δεν πήρε ούτε καν την υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, όταν είχε ήδη πάρει τα αντίστοιχα βραβεία σε Χρυσές Σφαίρες και BAFTA.
Ως ηθοποιός από την άλλη, ο Affleck (Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ, Αρμαγεδδών) πέρασε απόλυτα απαρατήρητος. Η ερμηνεία του δεν είχε καμία ένταση, και ακόμα και στην σκηνή που σήκωσε μπαϊράκι και είπε ‘όχι, εγώ θα κάνω αυτό που θέλω’, ήταν απαθής και υποτονικός.
Αυτός που έλαμψε ωστόσο ήταν ο απίθανος Alan Arkin (Little Miss Sunshine, Εκδίκηση με Στυλ), που προτάθηκε για Όσκαρ Β Ανδρικού ρόλου, αλλά το έχασε δίκαια από τον Christoph Waltz του Django. Σε δεύτερους ρόλους τον πλαισιώνουν ο πάντα πολύ καλός John Goodman (The Artist, Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι, Ω Αδελφέ, Που Είσαι;) και ο Bryan Cranston (Breaking Bad, Trumbo).
Πολύ καλή επίσης και η μουσική του Alexandre Desplat (Η Μορφή του Νερού, Το Κορίτσι από τη Δανία) που προτάθηκε για Όσκαρ. Γενικά η ταινία ήταν τόσο καλά στημένη, που το μούφα στούντιο που έστησαν στο Hollywood για την παραγωγή της ταινίας το πίστεψε μέχρι και ο Spielberg και τους έστειλε σενάριο.
Να τη δω;
Το Επιχείρηση: Argo έχει την συνταγή της επιτυχίας. Πολύ καλή σκηνοθεσία, εξαιρετικό στόρυ και σενάριο, που τιμήθηκε και με Όσκαρ, καλές σε γενικές γραμμές ερμηνείες. Με λίγα λόγια ήταν η ταινία της χρονιάς, και δίκαια πήρε και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, οπότε ναι, είναι τοπ επιλογή.
