Μια Πόλη Δίπλα στη Θάλασσα (Manchester by the Sea) – 2016

Πως είναι δυνατόν να ακούς τον τίτλο Manchester by the Sea και να μην σου έρχεται στο μυαλό η ομώνυμη πόλη της Αγγλίας; Η οποία παρεμπιπτόντως δεν βρέχεται από θάλασσα, αλλά λες θα είναι κάποιος παραλληλισμός του σκηνοθέτη. Ξεκινάει η ταινία και βλέπεις σημάδια ότι η ιστορία μάλλον δεν εκτυλίσσεται στο Manchester. Λίγο το ότι τα αυτοκίνητα κινούνται στην κανονική πλευρά του δρόμου, λίγο το ότι βλέπεις θάλασσα…δεν θέλει και πολύ. Για την ιστορία λοιπόν, η ταινία πήρε το όνομα της από την ομώνυμη παραθαλάσσια πόλη της Αμερικής, στην οποία έδωσαν αυτό το όνομα για να την ξεχωρίζουν από το απλό Manchester, πάλι της Αμερικής, που βρίσκεται λίγο παραμέσα.

Η Ταινία

Επιστάτης στα όρια της κατάθλιψης (Casey Affleck) φορτώνεται την κηδεμονία του ανιψιού του (Lucas Hedges), όταν ο αδερφός του πρώτου πεθαίνει. Για να το κάνει αυτό όμως, θα πρέπει να επιστρέψει στην πόλη διαμονής του μικρού, στην οποία έμενε και ο ίδιος και που τώρα έχει ρίξει μαύρη πέτρα.

Το Μια Πόλη Δίπλα στη Θάλασσα, όπως αποδόθηκε στα ελληνικά, είχε ήδη κάνει αίσθηση όταν πρωτοπροβλήθηκε στο φεστιβάλ Sundance, κάτι περισσότερο από ένα χρόνο πριν. Συγκεκριμένα η ερμηνεία του Affleck ταρακούνησε πολλούς, κάτι που τελικά αποτυπώθηκε και στα φετινά Όσκαρ, χαρίζοντας του το βραβείο για τον Ά Αντρικό ρόλο. Αν και ήταν όντως τόσο καλός, που χωρίς υπερβολή δεν χαμογέλασε καθόλου σε όλη την ταινία (αν εξαιρέσουμε τα flashbacks), είναι λίγο κρίμα που δεν μπορέσαμε να συγκρίνουμε την ερμηνεία του με αυτή του μεγάλου ανταγωνιστή του, Denzel Washington, για το Fences, καθώς το τελευταίο δεν έχει βγει ακόμα στις ελληνικές αίθουσες.

Μπορεί λοιπόν η ταινία του Kenneth Lonergan να ήταν φαβορί για αυτήν την κατηγορία, κατά τ’ άλλα όμως δεν είναι από αυτές που τρελαίνεσαι κιόλας. Ναι, είχε ένα μεστό σενάριο, που κέρδισε και αυτό Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, καθώς ο Αστακός του Λάνθιμου, αν και πιο πρωτότυπος δεν φαίνεται να είχε την δυναμική του Lonergan. Παρόλα αυτά, το Manchester by the Sea κυλάει σε γενικές γραμμές με αργούς ρυθμούς. Δεν περιμένεις βέβαια κάτι άλλο από μια τέτοια ταινία, αλλά ίσως να μπορούσε να κόψει κανένα μισάωρο. Μεταξύ άλλων, βλέπουμε και την Michelle Williams, που έχει μεν πλούσιο βιογραφικό, αλλά και πάλι αποδεικνύεται πόσο υπερτιμημένη είναι, με μια ακόμα υποψηφιότητα, για Όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου αυτή τη φορά.

Να τη δω;

Το δράμα σε όλο του το μεγαλείο. Αν αντέχεις δυο ωρίτσες θλίψης, είναι ότι πρέπει για σένα. Ποιος να το περίμενε ότι ο Casey Affleck, αυτός ο ρέμπελος που βλέπαμε στο Good Will Hunting, θα έπαιρνε κάποτε και Όσκαρ.

Ίσως σας ενδιαφέρουν…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *