Υπηρέτριες (The Help) – 2011
Τις Υπηρέτριες τις είδα αφού πρώτα το σύμπαν συνομώτησε για να τις δω. Το πλάνο για εκείνη την μέρα ήταν μια μεγάλη απογευματινή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, με όλες τις απαραίτητες στάσεις για καφέ, φαγητό κλπ., κάτι που τελικά δεν εξελίχθηκε όπως τα είχαμε σχεδιάσει. Μένοντας σπίτι και έχοντας από την προηγούμενη μέρα την φωνή μιας συναδέλφου στο μυαλό μου να μου λέει με ιδιαίτερη επιμονή ότι πρέπει να το δω οπωσδήποτε, τόσο που αν δεν το έβλεπα φοβήθηκα ότι κάτι θα πάθω, μαζί με την παρηγοριά μιας παραγγελίας του καλύτερου κατά πολλούς burger της Αττικής, εν μέσω διατοφής μάλιστα, πείστηκα και το είδα. Και διαπίστωσα ότι πρέπει να ακούω την συνάδελφο πιο συχνά.
Η ταινία
Στον αμερικάνικο νότο της δεκαετίας του ‘60, όταν ο φυλετικός διαχωρισμός μεταξύ λευκών και μαύρων ήταν πιο έντονος από ποτέ στην σύγχρονη ιστορία, και ο Martin Luther King άρχισε να ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο, μια λευκή ανερχόμενη δημοσιογράφος και συγγραφέας (Emma Stone) αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο εξιστορώντας τις περιγραφές των μαύρων γυναικών που δουλεύουν ως υπηρέτριες στα σπίτια των λευκών.
Σαν θέμα ίσως να ακούγεται βαρετό, και δεδομένης της σχεδόν ανύπαρκτης αντρικής παρουσίας στην ταινία, μπορεί από κάποιους να θεωρηθεί λανθασμένα ότι απευθύνεται σε γυναικείο κοινό. Σε γυναικείο κοινό απευθύνεται το Sex and the City, όχι οι Υπηρέτριες. Η ταινία καταπιάνεται με ένα ευαίσθητο θέμα και παρά την έλλειψη δράσης σου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος. Χιουμοριστικό ενίοτε, τηρουμένων των αναλογιών, και μάλιστα χωρίς να κάνει κοιλιά, το The Help συμπυκνώνει το θέμα του όσο πρέπει. Ουσιαστικά αυτό που σου μονοπωλεί το ενδιαφέρον είναι οι πολύ δυνατές ερμηνείες, κάτι το οποίο αποτυπώθηκε και στις υποψηφιότητες των Όσκαρ. Δεδομένου του στόρυ, θα ήταν πολύ εύκολο να παρουσιαστούν οι ρόλοι πιο δραματοποιημένοι. Αντίθετα, όλες οι ερμηνείες ήταν μετρημένες και ταυτόχρονα κέρδιζαν τον θεατή με την αμεσότητα τους.
Η Viola Davis, η μεγαλύτερη σε ηλικία υπηρέτρια, προτάθηκε για Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου, αλλά δεν θα μπορούσε να περιμένει περισσότερα απέναντι στην Meryl Streep του Iron Lady. Στην κατηγορία Β’ γυναικείου ρόλου, ήταν υποψήφιες τόσο η Octavia Spencer, η αθυρόστομη και ευέξαπτη υπηρέτρια (που τελικά το πήρε κιόλας μέσα από τα χέρια της Bérénice Bejo του The Artist), όσο και η Jessica Chastain, η αφελής και χυμώδης ξανθιά bimbo της εποχής, που την είχαμε δει πρόσφατα και στο The Martian. Αν έπρεπε να υπάρχει και δεύτερη υποψηφιότητα σε αυτή την κατηγορία, αντί για την Jessica Chastain θα μπορούσε να είναι η Bryce Dallas Howard, η ‘αρχηγός’ των λευκών κυριών και πιο δυναμική παρουσία, και που την είχαμε δει και στο Jurassic World. Fun fact, στην ταινία πρωταγωνιστούν και οι δύο ηθοποιοί που υποδύθηκαν τον ίδιο χαρακτήρα σε διαφορετικές ταινίες: η Emma Stone ως Gwen Stacy στα Amazing Spiderman, και η Bryce Dallas Howard ως Gwen Stacy στο Spiderman 3.
Να τη δω;
Ναι, συστήνεται ανεπιφύλακτα. Ταινία χωρίς υπερβολές, και σε κερδίζει από τις πρώτες κιόλας σκηνές, χωρίς να αποζητά επιτηδευμένα την προσοχή σου. Ωραία απόδοση στην εποχή στην οποία διαδραματίζεται, με τις λεπτομέρειες να κάνουν την διαφορά. Και κυρίως οι πίτες της Minny.