Ο Χιονάνθρωπος (The Snowman) – 2017
Πριν από ένα χρόνο και κάτι έβγαινε στις αίθουσες ο Χιονάνθρωπος. Δεν ήταν από τα μεγάλα hit της σεζόν, αλλά για τους λάτρεις του Jo Nesbo, στο ομώνυμο βιβλίο του οποίου βασίστηκε η ταινία, ήταν ίσως η πιο αναμενόμενη ταινία της χρονιάς.
Διαβάζοντας όλα τα βιβλία του Nesbo, και κυρίως αυτά με πρωταγωνιστή τον Χάρι Χόλε, έχεις την αίσθηση ότι διαβάζεις μια ταινία. Όλα ανεξαιρέτως έχουν τόσο δυνατή πλοκή, και ο χαρακτήρας του Χόλε είναι τόσο μη χάρτινος, που η ανάγνωση των βιβλίων αυτών αποκτάει τον χαρακτήρα του εθισμού.
Ωστόσο ο Χιονάνθρωπος ως ταινία ήταν σκέτη απογοήτευση, παρά το γεγονός ότι το αντίστοιχο βιβλίο ήταν ένα από τα καλύτερα της σειράς. Ο κανόνας λέει ότι σχεδόν ποτέ η ταινία δεν είναι καλύτερη από το βιβλίο στο οποίο έχει βασιστεί, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικά κακή μεταφορά.
Η Ταινία
Επιθεωρητής της αστυνομίας με σοβαρό πρόβλημα κοινωνικοποίησης (Michael Fassbender) καλείται να διερευνήσει με την βοήθεια νεόφερτης αστυνομικού (Rebecca Ferguson) μια σειρά από φόνους γυναικών που γίνονται με τα πρώτα χιόνια του χειμώνα και που ο δολοφόνος αφήνει ως σήμα κατατεθέν έναν – καλά κατάλαβες – χιονάνθρωπο.
Αυτό που είναι ακόμα πιο ενοχλητικό από την κακή μεταφορά, είναι η ποιότητα της ταινίας. Όπως παραδέχτηκε ο σκηνοθέτης Thomas Alfredson όλα έγιναν πολύ βιαστικά με αποτέλεσμα να κοπούν πολλές σκηνές απαραίτητες για την ροή της ταινίας και το σωστό μοντάζ να καταστεί ανέφικτο. Αυτό λοιπόν φαίνεται.
Ακόμα και ο πιο ανίδεος θεατής θα ενοχληθεί από την πασιφανή έλλειψη αλληλουχίας μεταξύ των σκηνών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, για το οποίο μπορεί να κάνω και λάθος: δεν θυμάμαι πουθενά να αναφέρεται το όνομα της Ράκελ, της πρώην γκόμενας του Χόλε, την οποία υποδύεται ανεπιτυχώς μία από τις μούσες του Lars von Trier, η Charlotte Gainsbourg (Jane Eyre, 21 Γραμμάρια).
Σε ρηχά νερά όμως κινείται και ο Michael Fassbender (12 Χρόνια Σκλάβος, Άδωξοι Μπάσταρδη, Steve Jobs). Στα βιβλία, ο Χάρι Χόλε είναι πρωταγωνιστής. Σαφώς και είναι πιο εύκολο να ξεδιπλώσεις όλα τα χαρακτηριστικά ενός ήρωα σε 500-600 σελίδες απ’ ότι σε μια ταινία δύο ωρών. Στην πραγματικότητα όμως ο Fassbender δεν δείχνει να μπαίνει στο πετσί του ρόλου, δίνοντας μια διεκπεραιωτική ερμηνεία για έναν τόσο πολυσύνθετο χαρακτήρα όπως ο Χόλε.
Άσε που, όπως έχει ξαναγραφτεί στο Filmbox, ιδανικότερος Χάρι Χόλε από τον Aaron Eckhart δεν θα υπήρχε. Θες λόγω σουλουπιού, θες λόγω έκφρασης, ο Eckhart είναι λίγο πιο badass από τον Fassbender.
Η Rebecca Ferguson κάνει όλο και πιο συχνή την παρουσία της τελευταία (Florence Foster Jenkins, The Greatest Showman, Το Κορίτσι του Τρένου), αλλά εδώ περνάει απλώς απαρατήρητη. Το μεγαλύτερο σοκ όμως ήρθε με την εικόνα του Val Kilmer, που μεσουράνησε στα 90s ως Jim Morrison στο Doors, και παίζοντας δίπλα σε Pacino και De Niro στο Heat, αλλά και λίγο νωρίτερα ως αντίπαλο δέος του Tom Cruise στο Top Gun. Μικρό ρόλο έχει επίσης ο J.K. Simmons (Χωρίς Μέτρο).
Να τη δω;
Όχι. Απλά και καθαρά. Πέρα από κάτι ωραία τοπία της νορβηγικής υπαίθρου, ο Χιονάνθρωπος δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα, και θα σε κάνει να χάσεις δύο ώρες στις οποίες θα μπορούσες να δεις κάτι που αξίζει.
