Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ (Good Will Hunting) – 1997
Ο Απρίλιος είναι ίσως ο πιο ανενεργός κινηματογραφικός μήνας. Έχει μόλις περάσει το διάστημα Σεπτέμβριος-Φεβρουάριος που είναι η high season της έβδομης τέχνης με αποκορύφωμα την απονομή των Όσκαρ, καθώς και ο Μάρτιος που προβάλλεται ότι ξέμεινε από την high season. Από την άλλη, τον Μάιο ξεκινάει δειλά-δειλά η θερινή περίοδος, που ολοκληρώνεται τον Αύγουστο. Αν σου αρέσει ο Spiderman ή οι Avengers ή τέλος πάντων όλων των ειδών οι υπερηρωικές ταινίες, είναι η πιο πιθανή περίοδος να πας σινεμά. Άντε και αν είσαι φαν του γαλλικού κινηματογράφου. Ποια λοιπόν πιο κατάλληλη στιγμή να δεις ταινίες περασμένων δεκαετιών που έχουν γράψει την δική τους ιστορία, και που έχουν μείνει στην μνήμη μας (κάτι που δύσκολα θα πούμε στο μέλλον για τις πιο πρόσφατες ταινίες). Μια τέτοια ταινία είναι και ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ.
Η Ταινία
Ατίθασος νεαρός επιστάτης του ΜΙΤ (Matt Damon) αποδεικνύεται μαθηματική, και όχι μόνο, διάνοια. Προκειμένου να μην μείνει αναξιοποίητο το ταλέντο του, καθηγητής του πανεπιστημίου (Stellan Skarsgard) προσπαθεί να του παρέχει υποστήριξη με την βοήθεια ψυχολόγου (Robin Williams).
Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ είναι…ξεχωριστός για πολλούς λόγους. Εντάξει, η σκηνοθεσία του Gus Van Sant δεν ήταν κακή, δεν ήταν όμως και κάτι το ιδιαίτερο. Αν δούμε και άλλες του ταινίες, όπως το Finding Forrester ή το Milk, θα διαπιστώσεις ότι το στυλ του είναι πολύ συγκεκριμένο, προσεγμένο και κάπως ουδέτερο θα λέγαμε, χωρίς πολλά πολλά ξεσπάσματα. Όσο για το σενάριο όμως, ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ ήταν η πρώτη ταινία που θυμάμαι το σεναριακό δίδυμο να πρωταγωνιστεί στην ίδια την ταινία. Και τι δίδυμο. Ο Matt Damon και ο Ben Affleck ήταν ακόμα άγουροι καλλιτεχνικά, κατάφεραν όμως να γράψουν μια θαυμάσια ιστορία, που εν τέλει κέρδισε και το αντίστοιχο Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου.
Το άλλο Όσκαρ που κέρδισε η ταινία ήταν αυτό του Β΄ Αντρικού Ρόλου, και πήγε στον σπουδαίο Robin Williams (Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών, Καλημέρα Βιετνάμ), το σοκ της απώλειας του οποίου, και μάλιστα με τον τρόπο που ήρθε, είναι ακόμα νωπό. Από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος, κωμικούς των τελευταίων πολλών ετών, κατάφερε να εμπλουτίσει ακόμα και έναν τέτοιο ρόλο με τις ατάκες και το πλούσιο και πηγαίο ταλέντο του. Τα αισθήματα μου για τον Matt Damon (Η Διάσωση, Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν – είδατε τι έγινε εδώ, έτσι..;) δεν τα έχω κρύψει. Εδώ όμως τα πήγε αρκετά καλά, κερδίζοντας μάλιστα και μια ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ Πρώτου Αντρικού ρόλου. Τα αδέρφια Ben και Casey Affleck, έχουν εδώ δευτερεύοντες ρόλους, με τον πρώτο να έχει συνολικά σαφώς καλύτερη πορεία (Argo, Armageddon), αλλά και τον δεύτερο να κερδίζει φέτος Όσκαρ για το Μια Πόλη Δίπλα στη Θάλασσα. Το καστ δεν έχει τελειωμό, αφού θα ήταν άδικο να μην κάνουμε μια αναφορά και στην καταπληκτική Minnie Driver, που ήταν αποκάλυψη και υποψήφια για Όσκαρ Β΄ Γυναικείου ρόλου, και τον πανταχού παρόντα Stellan Skarsgard (Με Σειρά Εξαφάνισης, Avengers).
Να τη δω;
Είναι από τις σημαντικότερες και καλύτερες ταινίες των 90s, οπότε είναι υποχρέωση σου να τη δεις. Αν δεν σου έφτασε το καστ, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να σε πείσει.