Sicario: Ο Εκτελεστής (Sicario) – 2015

Έριχνα μια ματιά στις υποψηφιότητες των φετινών Όσκαρ και είδα ότι τελείως αθόρυβα το Sicario μάζεψε τρεις. Ήθελα να πιστεύω ότι δεν είναι από τις περιπτώσεις που δίνουν υποψηφιότητες σε ταινίες ίσα για να συμπληρώνουν τις πεντάδες. Όπως για παράδειγμα συνέβη πιθανόν με το Cinderella που πήρε υποψηφιότητα για Καλύτερο Σχεδιασμό Κοστουμιών, ή με τις Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι, που προτάθηκε για Καλύτερο Τραγούδι, και που πρέπει να είναι η ταινία με την χαμηλότερη βαθμολογία που πήρε ποτέ υποψηφιότητα. Λίγο λοιπόν τα καλά λόγια που άκουσα, λίγο που είναι και το όνομα πιασάρικο, το πήρα απόφαση και την είδα.

Η ταινία

Πράκτορας του FBI (Emily Blunt) καλείται να συμμετέχει σε επιχείρηση εξάρθρωσης κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού. Της αποστολής ηγείται πράκτορας της CIA (Josh Brolin) και συμμετέχει επίσης και μισθοφόρος (Benicio Del Toro), ο οποίος έχει προσωπικές διαφορές με το αφεντικό του κυκλώματος.

Παρόλο που σε γενικές γραμμές προσπαθώ περιγράψω την υπόθεση κάθε ταινίας με όσο δυνατόν λιγότερα spoilers, σε αυτή την περίπτωση, η υπόθεση είναι αυτές οι λίγες γραμμές. Τίποτα παραπάνω. Εξελίσσεται με βασανιστικά αργούς ρυθμούς και η έλλειψη δράσης σε συνδυασμό με τους ελάχιστους διαλόγους καθιστούν την ταινία πολύ κουραστική. Το καλύτερο σημείο της ταινίας είναι η πρώτη σκηνή, δυστυχώς όμως δεν υπάρχει ανάλογη συνέχεια.

Ο πραγματικός σταρ της ταινίας είναι ο Benicio Del Toro και όχι η Emily Blunt, που πραγματικά η συμβολή της στην ροή της ταινίας είναι μηδαμινή, ούτε βέβαια ο Josh Brolin, που ο ρόλος του στο ντεμπούτο του στα Goonies (ήταν ένα από τα παιδάκια) ήταν πιο συναρπαστικός. Και ο Del Toro όμως, που η ερμηνεία του του είχε χαρίσει Όσκαρ στο Traffic, εδώ κινείται σε πολύ ρηχά νερά. Οπότε οι υποψηφιότητες για τα τρία Όσκαρ Φωτογραφίας, Μουσικής και Ηχητικού Μοντάζ είναι τουλάχιστον αστείες, και ειδικά με τέτοιο ανταγωνισμό.

Να τη δω;

Αν την έβλεπα στο σινεμά, νομίζω θα κοιμόμουν. Εδώ με πήρε ο ύπνος στον καναπέ του σπιτιού μου, στις εφτά το απόγευμα. Απίστευτα αργή ταινία, δεν βρίσκω κανένα απολύτως λόγο γιατί θα πρέπει να τη δει κάποιος.