Η Πόλη του Θεού (City of God) – 2002
Background: Πάει και το Μουντιάλ, πέρασε και αυτό. Είναι αυτό που θα θυμόμαστε για την εφτάρα που έφαγε η Βραζιλία από την Γερμανία μέσα στο σπίτι της και για την παρ’ ολίγον πρόκριση της Εθνικής Ελλάδας στα προημιτελικά. Χορτάσαμε λοιπόν μπάλα για ένα μήνα στα γήπεδα της Βραζιλίας, υπήρχε όμως και η άλλη εικόνα της χώρας. Αυτή της φτώχειας, που απ’ ότι φαίνεται είναι διαχρονική, και αποτυπώνεται με έναν εξωφρενικά πειστικότατο τρόπο σε μια από τις πιο αληθινές ταινίες των τελευταίων ετών: την Πόλη του Θεού.
Η ταινία: Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία περιγράφει την ζωή και τον πόλεμο των συμμοριών σε μια από τις πιο κακόφημες φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο, την Πόλη του Θεού. Έπαθλο του πολέμου, η διαχείριση της διακίνησης ναρκωτικών στους δρόμους της πόλης. Αυτό που σοκάρει περισσότερο καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας, από την αρχή μέχρι και τις τελευταίες σκηνές, είναι η ανάμειξη των παιδιών σε αυτόν τον πόλεμο. Παιδία που έχουν όπλα, που μαθαίνουν να κλέβουν και να σκοτώνουν, που σχηματίζουν δικές τους συμμορίες, ακόμα και παιδιά που για να μυηθούν σε κάποια συμμορία, πρέπει να σκοτώσουν άλλα παιδιά. Αυτό που καταλαβαίνει κανείς, είναι ότι το κάθε παιδί καθορίζει την μοίρα του μόνο του από πολύ μικρή ηλικία: ή θα πάει σχολείο, θα σπουδάσει και θα ακολουθήσει κάποιο επάγγελμα, ή θα γίνει μέλος συμμορίας και βαποράκι.
Πρωταγωνιστής είναι ένα παιδί, το οποίο διαλέγει το πρώτο μονοπάτι, κάτι το οποίο ίσως και να κάνει τις σκηνές βίας μεταξύ των συμμοριών ακόμα πιο σκληρές. Παρακολουθώντας το από τις περιγραφές του, το story της ταινίας είναι πολύ έξυπνα κατανεμημένο σε ενότητες, οι οποίες ακολουθούν η κάθε μια και κάποιον χαρακτήρα, χωρίς όμως να είναι ασύνδετες μεταξύ τους. Για τον λόγο αυτό φαντάζομαι η ταινία προτάθηκε και για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Μοντάζ και Φωτογραφίας. Δυστυχώς δεν κέρδισε κανένα, καθώς έπεσε πάνω στη χρονιά του τελευταίου μέρους της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, που κέρδισε μάλιστα το βραβείο στις τρεις από τις τέσσερις κατηγορίες (στην κατηγορία της καλύτερης Φωτογραφίας, ο Άρχοντας απλά δεν ήταν υποψήφιος).
Από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της ταινίας είναι ότι οι δρόμοι της ίδιας της γειτονίας της Πόλης του Θεού αποτέλεσαν φυσικό τοπίο γυρισμάτων για κάποιες σκηνές της ταινίας, καθώς και οι τίτλοι τέλους, στους οποίους βλέπουμε κάποιους από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Η Πόλη του Θεού ήταν μέρος ενός κυβερνητικού προγράμματος που είχε σκοπό να αποσυμφορήσει το κέντρο του Ρίο, μεταφέροντας κάποιες φαβέλες στα προάστια της πόλης.
Να τη δω; Το Μουντιάλ μπορεί να ήταν η αφορμή να ξαναδούμε την Πόλη του Θεού, δεν είναι ανάγκη όμως να περιμένεις του Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 για να ξαναβρείς την αφορμή. Εξαιρετική ταινία με πολύ δυνατή πλοκή και σκηνές – κυρίως οι σκοτεινές – που σε καθηλώνουν. Πολύ καλή επιλογή που συστήνεται ανεπιφύλακτα, ειδικά αν θέλεις και να ξεφύγεις από το Hollywood.
