Το Τανγκό των Χριστουγέννων (Christmas Tango) – 2011

Δεν είχα σκοπό να γράψω τόσο σύντομα για άλλη ελληνική ταινία, μετά τον Αστακό. Σίγουρα όμως μια από τις λίγες που είχα στο μυαλό μου να γράψω κάποια στιγμή, ήταν το Τανγκό των Χριστουγέννων. Η πρώτη προβολή της στην τηλεόραση πριν λίγες μέρες ήταν απλά η αφορμή να κάτσω να το ξαναδώ και να το ξαναθυμηθώ, και εν τέλει να επιβεβαιώσω ότι είναι μια από τις λίγες καλές στιγμές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.

Η ταινία

Κάπου στα μέσα της εποχής της δικτατορίας στην Ελλάδα, ο υπολοχαγός Καραμανίδης (Γιάννης Στάνκογλου) προσπαθεί να μάθει τανγκό με την βοήθεια του φαντάρου Λαζάρου (Αντίνοος Αλμπάνης) για να χορέψει με την γυναίκα του αντισυνταγματάρχη Λόγγου (Βίκυ Παπαδοπούλου – Γιάννης Μπέζος) στην χριστουγεννιάτικη γιορτή ενός απομακρυσμένου στρατοπέδου στον Έβρο.

Ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός, καθώς δεν πρόκειται για κάποια χριστουγεννιάτικη ταινία. Παρόλα αυτά, τα Χριστούγεννα έχουν ξεχωριστή σημασία για κάθε έναν από τους πρωταγωνιστές, που πασχίζουν να ανταμείψουν την αφοσίωση τους σε αυτό που προσδοκούν. Και οι τέσσερις πρωταγωνιστές δεν πιάνουν δυσθεώρητα στάνταρ με τις ερμηνείες τους, είναι όμως πολύ καλοί, καθώς η χημεία και ο ηλεκτρισμός μεταξύ τους, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Η φωτογραφία είναι επίσης αρκετά ενδιαφέρουσα, αφού τα λασπωμένα χώματα και ο συννεφιασμένος ουρανός δίνουν μια ανυπέρβλητη έμφαση στην διαχρονική παράνοια του ελληνικού στρατού. Το ατού της ταινίας όμως είναι το σενάριο, το οποίο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη. Η τεχνική που χρησιμοποιεί στα βιβλία του, με την σύνδεση της σύγχρονης εποχής με τον παρελθόν, είναι αξεπέραστη (προσωπικά θεωρώ απολαυστική την ανάγνωση τους), κάτι που έχει μεταφερθεί με επιτυχία και στην ταινία.

Να τη δω;

Ναι, είναι πολύ καλή επιλογή. Προβλέψιμη σε αρκετά σημεία, είναι όμως εύκολη και κατανοητή ταινία. Μην περιμένεις να δεις κάποιο αριστούργημα, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα σε αφήσει ικανοποιημένο.