Ο Πατέρας (The Father) – 2020

Τα φετινά Όσκαρ θα είναι λίγο περίεργα. Δεδομένων των συνθηκών πανδημίας δύσκολα θα μπορούσε να γυριστεί κάποια υπερπαραγωγή, όπως ο Ιρλανδός ή το 1917. Και ίσως αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει φέτος έστω μια ταινία κράχτης, όπως τα Παράσιτα, η περσινή ταινία-φαινόμενο, ή το Joker.

Αυτό έχει αντίκτυπο και στο ενδιαφέρον του κοινού, που είναι μάλλον μειωμένο. Και γι’ αυτό δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ ιδιαίτερα με τις φετινές ταινίες, από την στιγμή που η πιο πολυσυζητημένη από αυτές, το Nomadland, είναι απλά μια καλή ταινία, και τίποτα παραπάνω. Μέχρι που αποφάσισα να δω το Ο Πατέρας.

Η Ταινία

Ηλικιωμένος κύριος (Anthony Hopkins) πάσχων από άνοια προσπαθεί μάταια να βάλει την ζωή του σε τάξη με την βοήθεια της κόρης του (Olivia Colman).

Αν είδες για τελευταία φορά τον Anthony Hopkins (Η Σιωπή των Αμνών, Οι Δύο Πάπες) να προκαλεί μικρές απανωτές εκρήξεις στο μυαλό σου με την πλοκή του Westworld, στον Πατέρα θα σε αποτελειώσει. Και όχι τόσο λόγω της εξωπραγματικής ερμηνείας του, αλλά κυρίως λόγω του σεναρίου που κλήθηκε να ακολουθήσει.

Γιατί, βλέπεις, η ερμηνεία του ήταν τόσο έξοχη, που και ο ίδιος την αποκαλεί “ίσως την καλύτερη στιγμή της καριέρας του”. Ήδη τιμήθηκε με το βραβείο BAFTA, ενώ έχει σοβαρές πιθανότητες να πάρει και το αντίστοιχο Όσκαρ, αν και λογικά θα πάει στον πρόωρα χαμένο Chadwick Boseman του Ma Rainey’s Black Bottom.

Το συγκλονιστικό όμως με τον Πατέρα είναι ότι ουσιαστικά βλέπουμε την ταινία μέσα από τα μάτια του ανθρώπου που πάσχει από άνοια. Δεν είναι αφήγηση κάποιου τρίτου – ό,τι βλέπουμε είναι οι μπερδεμένες εικόνες που έχει στο μυαλό του ένα τέτοιο άτομο. Μέχρι να φτάσεις στο τέλος της ταινίας δεν ξέρεις τι από όσα έχεις δει είναι πραγματικότητα και τι όχι.

Οι εναλλαγές αυτές μεταξύ των σκηνών έδωσαν στον Πατέρα μία ακόμα οσκαρική υποψηφιότητα για Καλύτερο Μοντάζ. Το ευφυές σενάριο, που επίσης πήρε βραβείο BAFTA και έχει προταθεί και αυτό για Όσκαρ, είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Florian Zeller, ο οποίος είναι και ο σκηνοθέτης της ταινίας.

Ο συγκινητικός και σπαρακτικός Anthony Hopkins μας προσφέρει μια σπάνια κινηματογραφική στιγμή, δεν θα μπορούσαμε όμως να μην αναφερθούμε και στην καταπληκτική Olivia Colman (Η Ευνοούμενη, Ο Αστακός). Το μικρό καστ συνθέτουν μεταξύ άλλων η Olivia Williams (Η Έκτη Αίσθηση) και ο συμπαθέστατος Mycroft του Sherlock, Mark Gatiss, που έχει κάνει πέρασμα από την Ευνοούμενη και τον Πρωτάρη της Χρονιάς.

Να τη δω;

Ανέλπιστα καλή και “ευχάριστα” κλειστοφοβική, αφού ναι απολαμβάνεις την ερμηνεία του πρωταγωνιστή, αλλά ταυτόχρονα νοιώθεις και παγιδευμένος μαζί του, ο Πατέρας είναι σίγουρα από τις ταινίες της χρονιάς. Παρά την μικρή της διάρκεια δεν είναι εύκολη ταινία, στο τέλος όμως αρκετά πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να ευαισθητοποιηθούμε λίγο παραπάνω για την τρίτη ηλικία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.