Δυο Καπνισμένες Κάννες ( Lock, Stock and Two Smoking Barrels) – 1998
Και πώς να μεταφέρεις στα ελληνικά το Lock, Stock and Two Smoking Barrels; Για να είμαστε δίκαιοι το Δυο Καπνισμένες Κάννες είναι ό,τι πιο κοντινό μπορούσε να αποδοθεί στη γλώσσα μας. Και αυτό διότι το Lock, Stock and Barrel είναι έκφραση που με λίγα λόγια σημαίνει…όλο το πακέτο. Για την ιστορία προέρχεται από τα παλιά όπλα-τουφέκια, στα οποία το lock ήταν ο μηχανισμός πυροδότησης, το stock η ξύλινη βάση του όπλου και το barrel ήταν η κάννη. Επειδή λοιπόν και τα τρία μέρη μαζί ήταν απαραίτητα για την λειτουργία ενός όπλου, οι φίλοι μας οι Άγγλοι σκέφτηκαν να τα χρησιμοποιήσουν στις αρχές του 19ου αιώνα ως έκφραση, αντί π.χ. να πουν απλά everything ή κάτι τέτοιο.
Η Ταινία
Μετά από ένα χαμένο παιχνίδι στα χαρτιά, τέσσερις φίλοι (Jason Flemyng, Dexter Fletcher, Nick Moran, Jason Statham) έχουν στη διάθεση τους μία εβδομάδα για να μαζέψουν ένα υπέρογκο ποσό, ώστε να ξεχρεώσουν τον νικητή του παιχνιδιού και «νονό» της νύχτας (P.H. Moriarty).
Ο Guy Ritchie κατάφερε με τις Δυο Καπνισμένες Κάννες να μπει στο κλειστό γκρουπ σκηνοθετών, των οποίων οι νέες ταινίες είναι είδηση όταν κυκλοφορούν, και ακόμα περισσότερο όταν ανακοινώνονται, όπως για παράδειγμα συμβαίνει για μια καινούρια ταινία του Almodovar ή του Tarantino. Τεράστια επιτυχία, αν αναλογιστεί κανείς ότι ήταν η πρώτη του ταινία. Και έχει κάθε λόγο να απολαμβάνει αυτή την επιτυχία και διάκριση, καθώς οι Δυο Καπνισμένες Κάννες είναι η αρτιότερη του ίσως ταινία μέχρι τώρα, δεδομένου ότι έχει στο ενεργητικό του το Snatch και τα Sherlock Holmes.
Η ταινία έχει καταπληκτικό ρυθμό και εξαίσια πλοκή, που με το έτσι και αλλιώς underground σκηνικό του ανατολικού Λονδίνου δένουν άψογα. Εδώ γνωρίζουμε ουσιαστικά και τον Jason Statham στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, καθώς και μια από τις πιο cult φιγούρες του κινηματογράφου τα τελευταία 20 χρόνια και πρώην επαγγελματία ποδοσφαιριστή, Vinnie Jones. Οι ερμηνείες σε γενικές γραμμές δεν φαίνονται σε μια τέτοια ταινία δράσης, με εξαίρεση ίσως τον P.H. Moriarty που είναι αρκετά καλός. Στην ταινία κάνει ένα αδιάφορο πέρασμα και ο Sting, ενώ αξίζει να αναφερθεί και το πολύ καλό soundtrack, και όχι για τους προφανείς λόγους.
Να τη δω;
Ναι βέβαια, εξάλλου έχει αγγίξει τα όρια του cult. Ίσως μέχρι να γνωρίσεις τους χαρακτήρες να νοιώθεις ότι λείπει η δράση, αλλά θα κάνεις λάθος. Είναι από τις ταινίες που όσο περνάει η ώρα, αποζημιώνεσαι όλο και περισσότερο. Η δράση είναι όλη εκεί, μέχρι και ο Ζορμπάς επιστρατεύτηκε για να σε πείσει.
