Ιστορία Γάμου (Marriage Story) – 2019
Και πάνω που έχω αποφασίσει να ξεκινήσω τον Γολγοθά του να δω τον Ιρλανδό σε τρεις δόσεις το λιγότερο, τσουπ να η Ιστορία Γάμου, για το οποίο δεν γνώριζα ότι πρόκειται για παραγωγή του Netflix. Είδα και την διάρκεια, δυο ωρίτσες, φυσιολογική ταινία δηλαδή, λέω εδώ είμαστε.
Ο μόνος ενδοιασμός ήταν το θέμα της. Ανέκαθεν οι ταινίες με τόσο λυπηρό θέμα δεν ήταν από τις πρώτες επιλογές. Ήταν και ο Adam Driver, που όσο να ‘ναι σαν φιγούρα είναι κάπως μισητός στους φαν του Star Wars. Τελικά, ευτυχώς, η λογική επικράτησε. Πόσο μάλλον μετά τις πρόσφατες ανακοινώσεις για τις έξι υποψηφιότητες στις φετινές Χρυσές Σφαίρες.
Η Ταινία
Διάσημη ηθοποιός (Scarlett Johansson) μετακομίζει λόγω δουλειάς από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες, αφήνοντας πίσω τον σκηνοθέτη σύζυγο της (Adam Driver), παίρνοντας όμως μαζί τον γιο τους, και την απόφαση να ξεκινήσει διαδικασίες για το διαζύγιο τους.
Βλέποντας την ταινία, το πρώτο για το οποίο ανακάλεσα ήταν ο Adam Driver. Ομολογώ ότι δεν τον είχα ξαναδεί σε άλλο ρόλο πλην του Kylo Ren στα πρόσφατα Star Wars. Ανεξαρτήτως αυτού, ήταν από αυτούς τους ηθοποιούς που για έναν αδιευκρίνιστο λόγο δεν σου κάθονται καλά, γιατί έτσι.
Παρόλο που έκτοτε μόνο απαρατήρητο δεν περνάει το όνομα του έχοντας πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως το Silence του Scorsese, το Paterson του Jarmusch και το BlacKkKlansman του Spike Lee. Και έχοντας μέχρι τότε ρόλους στο Lincoln του Spielberg και το Inside Llewyn Davis των αδελφών Coen. Μιλάμε για Spielberg και Scorsese, τι άλλο να ζητήσει ένας νέος ηθοποιός;
Μετά από την συγκλονιστική ερμηνεία του και στην Ιστορία Γάμου, το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι κρίμα που πέφτει πάνω στον Phoenix του Joker. Όχι ότι θα το έπαιρνε σίγουρα το Όσκαρ, αλλά θα είχε αρκετές πιθανότητες.
Οι συγκρίσεις με το Κράμερ εναντίον Κράμερ είναι βέβαια αναπόφευκτες. Ίδια κεντρική ιδέα, και όμως τόσο διαφορετικές προσεγγίσεις. Η ουσιαστική διαφορά, όπως λέει και η Dern, βρίσκεται στην εξέλιξη της πατρικής φιγούρας με το πέρασμα των χρόνων. Το Κράμερ εναντίον Κράμερ εστίαζε περισσότερο στο παιδί και στο γεγονός ότι βρισκόταν στην μέση ως ο μεγαλύτερος χαμένος του διαζυγίου των γονιών του, βγάζοντας έτσι περισσότερο δράμα και περισσότερα χαρτομάντηλα για να μαζεύεις τα δάκρυα σου.
Η Ιστορία Γάμου όμως επικεντρώνεται στο ζευγάρι. Στο πως βλέπει ο ένας τον άλλον, πως επιλέγουν να τοποθετηθούν στην υπόθεση του διαζυγίου, και κατά πόσο δείχνουν διατεθειμένοι να επηρεαστούν από τους δικηγόρους τους. Οι κωμικές νότες που προσθέτουν συγγενείς και δικηγόροι κάνουν σαφώς πιο ελαφριά την σοβαρότητα της κατάστασης. Το αποτέλεσμα που μας έδωσε ο Noah Baumbach είναι αριστοτεχνικό: βλέπουμε την εξέλιξη ενός δραματικού γεγονότος μεν, όσο πιο αναίμακτα δε.
Ναι, με πράγματα που στα μάτια μας μπορεί να φαίνονται υπερβολικά. Αποδίδονται όμως με τόση φυσικότητα που δεν σε πειράζει στο τέλος – σου περνάει ότι εκεί στο LA έτσι γίνονται τα πράγματα. Αυτό είναι και το κέρδος από την σκηνοθεσία του Baumbach. Τεχνικά δεν κάνει κάτι το σπουδαίο ή το καινούργιο, ταυτόχρονα όμως σου βγάζει ότι αυτό που κάνει είναι μοντέρνο και άψογα στημένο. Μπόνους οι τίτλοι τέλους. Πόσο καιρό έχουμε να δούμε τους τίτλους τέλους μιας ταινίας να αρχίζουν να εμφανίζονται ως εμβόλιμοι στο τελευταίο πλάνο, αντί για αυτό το μαύρο που βλέπουμε συνήθως; Ίσως και από τα 90s.
Η Ιστορία Γάμου όμως σου μένει και για άλλους λόγους. Εκτός από την υπέροχη μουσική, έχει στοιχεία που σε προδιαθέτουν ότι θα μείνει κλασική. Δυνατές σκηνές, όπως η σκηνή του τσακωμού ή το τραγούδι του Driver, και απολαυστικοί δεύτεροι και συμπληρωματικοί ρόλοι.
Η Laura Dern (Blue Velvet, Jurassic Park) δεν μπορεί να λείπει από τις υποψηφιότητες των Όσκαρ για Β’ Γυναικείο ρόλο για κανέναν λόγο. Οι ατάκες της είναι αφοπλιστικές, ο επικός μονόλογος της θα μείνει στην ιστορία και γενικότερα με όλο της το attitude τόσο εδώ όσο και στο τηλεοπτικό Big Little Lies δεν μπορώ να την φανταστώ σε άλλο ρόλο λιγότερο αριστοκρατικό.
Τέλος δεν θα μπορούσμε να μην αναφερθούμε στην Scarlett Johansson (Δικός Της, The Prestige, Chef), η οποία δίνει ίσως την πιο πειστική ερμηνεία της καριέρας της έως τώρα, ξαναθυμίζοντας την εποχή που έδινε ρειστάλ στα Match Point και Vicky, Christina, Barcelona του Woody Allen. Έστω και με αυτό το μαλλί.
Να τη δω;
Στο τέλος αυτό που έχει σημασία είναι κατά πόσο σου μένει μια ταινία. Άλλες σου μένουν για τις ερμηνείες, άλλες για τα εφέ κλπ. Η Ιστορία Γάμου, παρά τις καταπληκτικές ερμηνείες, είναι μια από τις ελάχιστες ταινίες που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια και σου μένουν για το πόσο έξυπνα είναι στημένη.
