Interstellar – 2014
Με αφορμή το Dunkirk που θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 24 Αυγούστου, θα ήταν ενδιαφέρον να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στο φαινόμενο που λέγεται Christopher Nolan. Έχει σκηνοθετήσει εννιά μεγάλου μήκους ταινίες. Με εξαίρεση το Insomnia (Al Pacino, Robin Williams), που ήταν remake ταινίας του 1997 με τον Stellan Skarsgard, τις υπόλοιπες τις έχει γράψει κιόλας. Βγάζοντας στην άκρη και την πρώτη του προσπάθεια, το The Following, οι υπόλοιπες επτά έχουν όλες μια θέση στο Top 250 του IMDb αυτή τη στιγμή: Memento στη θέση #49, Batman Begins στη θέση #115, The Prestige στη θέση #47, The Dark Knight στη θέση #4, Inception στη θέση #14, The Dark Knight Rises στη θέση #64 και Interstellar στη θέση #32. Η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έχουν πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους. Το Dunkirk είναι και η αφορμή που ξαναείδαμε το Interstellar και αποφασίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες, να ονομάσουμε τον φετινό Αύγουστο, Nolan Films month.
Η Ταινία
Πρώην πιλότος της NASA και νυν αγρότης (Matthew McConaughey), μαθαίνει από το πρώην αφεντικό του (Michael Caine) ότι η Γη δεν μετράει πολύ καιρό ζωής ακόμα. Και ότι, απλά και περιεκτικά, όλοι θα πεθάνουν. Δέχεται λοιπόν να οδηγήσει σε αποστολή, στην οποία μετέχει και η κόρη του πρώην αφεντικού (Anne Hathaway), για την εύρεση πλανητών, κατάλληλων να φιλοξενήσουν τους ανθρώπους που κατοικούν στη Γη. Ή στη χειρότερη να αφήσουν εκεί κατεψυγμένα έμβρυα για την αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους.
Δεν είναι απαραίτητο να είσαι πολύ παρατηρητικός για να διαπιστώσεις ότι του Nolan του αρέσει να παίζει με τον χρόνο. Στο Inception πρόσθεσε 3-4 διαστάσεις σε αυτόν, ενώ όσες φορές και να έχεις δει το Memento, σίγουρα κάτι σου έχει ξεφύγει σε όλο αυτό με το παρελθόν και το παρόν. Έτσι λοιπόν και στο Interstellar, ο Nolan εξιστορεί με απίθανη μαεστρία την προσπάθεια διάσωσης της ανθρώπινης ζωής, σε διαστημικές αναλογίες. Το πάει όμως και λίγο παραπέρα, βάζοντας και έναν πιο ανθρώπινο παράγοντα στο παιχνίδι: την αγάπη.
Αν και δεν είμαι ένθερμος οπαδός των ταινιών που κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει και μπερδεμένες, νομίζω πως όλες οι ταινίες του Nolan θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον υποψήφιες για Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου. Ναι, δεν είναι ξεκάθαρες με την πρώτη ματιά, ναι, μπορεί και κάποιες φορές να αφήνει αμφίβολο το τέλος. Οι ταινίες του όμως έχουν τρομερή αφηγηματική δύναμη. Και επειδή δεν τσιγκουνεύεται και στις ανατροπές, κάθε του προσπάθεια είναι ένα αριστούργημα. Στο Interstellar χρησιμοποιεί την δύναμη αυτή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν είναι απλά μια ταινία στο διάστημα, αφού βλέπουμε και αρκετές λεπτομέρειες από την πρόσφατη ιστορία της Γης.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι και η χρήση του cast που κάνει ο Nolan. Ήταν βέβαια τέτοια και η ροή της ιστορίας, αλλά μόνο ευχάριστη έκπληξη προκάλεσε το γεγονός να αποκαλύπτονται σταδιακά οι πρωταγωνιστές της ταινίας. Στο ίδιο μήκος κύματος, πολύ καλή και η κατανομή του χρόνου ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, δεδομένου ότι η ιστορία έχει δείξει πως σε μια τέτοια ταινία ποτέ δεν την γλυτώνουν όλοι.
Το Interstellar ήταν υποψήφιο για 5 βραβεία Όσκαρ, κατακτώντας μόνο αυτό για Καλύτερα Οπτικά Εφέ. Παρόλο που ήταν υποψήφιο και στην κατηγορία για καλύτερη παραγωγή, και ο Hans Zimmer (Ο Βασιλιάς των Λιονταριών) έγραψε για μια ακόμα φορά μια θαυμάσια μουσική, η ταινία δεν τα κατάφερε απέναντι στο επίσης εκπληκτικό The Grand Budapest Hotel σε αμφότερες τις κατηγορίες. Συνολικά το Interstellar μάλλον αδικήθηκε, αφού εκτός από την απουσία του Nolan στις τρεις μεγάλες κατηγορίες (Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου) δεν ήταν καν υποψήφιο για Καλύτερη Φωτογραφία. Απουσίες που σκανδαλωδώς καλύφθηκαν από το Birdman, στην χρονιά που δήθεν ο ανεξάρτητος κινηματογράφος πήρε την εκδίκηση του από τα μεγάλα blockbusters.
Οι ταινίες του Nolan δεν είναι ταινίες ερμηνείας, αλλά μπροστά στο αποτέλεσμα που προκύπτει, διόλου δεν μας πειράζει. Αποτέλεσμα που προκύπτει και από την χημεία μεταξύ των ηθοποιών, αρκετοί από τους οποίους βλέπουμε να επαναλαμβάνονται από ταινία σε ταινία. Και αν κάτι τέτοιο είναι φυσικό στην τριλογία του Batman, αρκεί να αναφέρουμε ότι στο Interstellar πρωταγωνιστεί, μεταξύ άλλων, η Anne Hathaway (Les Misérables), δηλαδή η Catwoman στα Batman, και ο Michael Caine (Εκδίκηση με Στυλ) που έχει παίξει σε όλες σχεδόν τις ταινίες του Nolan. Ο κεντρικός χαρακτήρας ενσαρκώνεται από τον Matthew McConaughey (Dallas Buyer Club). Μικρότερους, αλλά σημαντικούς, ρόλους έχουν η Jessica Chastain (Υπηρέτριες, Η Διάσωση), ο μονίμως αγέλαστος Casey Affleck (Μια Πόλη Δίπλα στη Θάλασσα), και ο μονίμως αντιπαθής Matt Damon (Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ) που φαίνεται πως μετά το Interstellar ξέμεινε με την ίδια στολή και στον Άρη στην Διάσωση. Τέλος αξίζει μια αναφορά και ο John Lithgow με άπειρες εμφανίσεις σε σειρές (πχ Dexter) και δεύτερους ρόλους ταινιών. Αδιάφορο το πέρασμα του Wes Bentley (ο weirdo γιος του weirdo γείτονα στο American Beauty).
Να τη δω;
Αν και είναι νωρίς ακόμα, είναι μάλλον μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας, οπότε αξίζει να την δεις πάραυτα. Το σημαντικότερο είναι ότι παρά την σχεδόν τρίωρη διάρκεια της, δεν θα κουραστείς ούτε ένα δευτερόλεπτο.
