Vanilla Sky – 2001
Η φιλμογραφία του Tom Cruise έχει το εξής ενδιαφέρον. Συμμετέχει σε μια σειρά μη υπερηρωικών ταινιών, τα Mission Impossible, που είναι αρκετές και όχι απλά μια τριλογία, βγαίνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα και έχει σε όλες τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Και αφού είναι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μπορείς να δεις αν έχει κάνει κάτι αξιόλογο στο ενδιάμεσο (μεταξύ μας λίγα πράγματα, τα σπουδαία τα έκανε πριν από το πρώτο).
Η μοναδική ίσως άλλη περίπτωση που μπορεί να συμβαίνει αυτό, είναι με τον Johnny Depp και τους Πειρατές της Καραϊβικής. Άντε θα δεχτώ οριακά και τα Bourne με τον αχώνευτο. Τα Harry Potter για παράδειγμα είναι πολύ κοντινά το ένα με το άλλο, τα James Bond δεν έχουν όλα τον ίδιο πρωταγωνιστή, ενώ πχ στα Terminator, ο ρόλος του Άρνι δεν έχει σε όλα την ίδια βαρύτητα, άσε που μεταξύ του 2 και του 3 μεσολάβησαν 12 χρόνια.
Κάπου εκεί λοιπόν μεταξύ του Mission Impossible 2 και 3, ο Tom Cruise δοκίμασε την τύχη του στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Έκανε σε back to back χρονιές τα Vanilla Sky και Minority Report, ενώ λίγα χρόνια αργότερα πρωταγωνίστησε και στον Πόλεμο των Κόσμων. Και τις τρεις για κάτι τις θυμόμαστε, όχι όμως για τον ίδιο. Ειδικά το Vanilla Sky, βλέποντας το ξανά μετά από 20 σχεδόν χρόνια, δεν γίνεται να μην το χαρακτηρίσουμε προάγγελο του Inception.
Η Ταινία
Νεόπλουτος και αυτάρεσκος γόνος εξέχουσας οικογένειας στον χώρο των εκδόσεων (Tom Cruise) βλέπει την ζωή του να αλλάζει μετά από τροχαίο ατύχημα που έχει μαζί με την εμμονική κολλιτσίδα φίλη του (Cameron Diaz).
Το Vanilla Sky είναι η κλασική περίπτωση ταινίας που λαμβάνει κακές έως συγκρατημένες κριτικές όταν πρωτοπροβάλλεται, αλλά με τα χρόνια αποκτά μια ιδιαίτερη αίγλη. Σε αυτό συνέβαλε βέβαια τα μέγιστα και το Inception του Christopher Nolan, που βγήκε καμιά 10αριά χρόνια μετά. Και αυτό γιατί με την δυναμική του έβαλε για τα καλά στην συνείδηση του κόσμου το concept των παράλληλων πραγματικοτήτων και το δίλημμα για το τι γίνεται στο τέλος.
Βέβαια είναι αναπόφευκτες και οι συγκρίσεις. Ο Nolan είναι μάστορας στο στήσιμο της ιστορίας και ίσως ο μοναδικός που το κάνει τόσο καλά. Επίσης, όσο ηχηρό και αν είναι το όνομα του Cruise, στο καστ του Inception ήταν όλοι ένας και ένας, με πρώτο βιολί τον Λέο.
Κι όμως, αυτή η αίσθηση του μη τέλειου και του καλλιτεχνικά πρώιμου είναι τελικά που κάνει το Vanilla Sky τόσο θελκτικό. Δεν σε νοιάζει δηλαδή που οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών δεν είναι καλές, έχεις δευτερεύοντες ρόλους που σώζουν την κατάσταση. Δεν σε νοιάζει που η σκηνοθεσία του Cameron Crowe (Jerry Maguire, Σχεδόν Διάσημοι) είναι υποτυπώδης, έχεις μια καλή ιστορία. Δεν σε νοιάζει που η ταινία σε γενικές γραμμές κυλάει επιεικώς αργά, έχεις το τέλος που σε αποζημιώνει. Δεν σε νοιάζει, γιατί στην τελική, παρά τα όσα αρνητικά, το Vanilla Sky έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας ταινίας των 90s – early 00s.
Ερμηνευτικά, ο Tom Cruise (Γεννημένος την 4η Ιουλίου, Ο Άνθρωπος της Βροχής) δεν είναι και κανένα τέρας υποκριτικής ικανότητας, και ο κανόνας επαληθεύεται και στο Vanilla Sky. Το ίδιο ισχύει και για την Penelope Cruz (Volver, Vicky Christina Barcelona), που κατάφερε και πήρε τρεις υποψηφιότητες για Χρυσό Βατόμουρο την ίδια χρονιά.
Τα προσχήματα τα κρατάνε ο Kurt Russell (Απόδραση από την Νέα Υόρκη, The Hateful Eight) και η πολύ καλή Cameron Diaz (Κάτι τρέχει με την Μαίρη, Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης), που προτάθηκε μάλιστα και για Χρυσή Σφαίρα. Ο Jason Lee (My Name is Earl) περνάει απαρατήρητος, ενώ προς το τέλος βλέπουμε και την Tilda Swinton (Michael Clayton, Grand Budapest Hotel), που ακόμα και σε τόσο μικρό ρόλο, προλαβαίνει να λάμψει.
Αν θα μπορούσαμε να χρεώσουμε κάτι θετικό στον Crowe είναι ότι πρόκειται για τον μοναδικό έως τώρα σκηνοθέτη που κατάφερε να αδειάσει την Times Square, την πιο κεντρική πλατεία της Νέας Υόρκης, για την ανάγκη των γυρισμάτων μιας ταινίας. Η σκηνή στην αρχή του Vanilla Sky με τον Cruise που τρέχει ολομόναχος στους δρόμους της πόλης είναι πραγματική.
Να τη δω;
Κοίτα, αν θες να κάψεις τον εγκέφαλο σου, μάθε ότι το 2001 βγήκαν στην Αμερική τρεις(!) ταινίες που προσφέρονται για κάτι τέτοιο. Η μία από αυτές, και η πιο light συνάμα, είναι το Vanilla Sky (Memento και Mulholland Drive οι άλλες δύο). Αλλιώς, αν δεν θες να το κουράσεις, βρες κάτι άλλο.
