Η Εξουσία του Σκύλου (The Power of the Dog) – 2021

Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς έχουμε παίξει έστω μια φορά Μονόπολυ, Ταμπού ή Σκραμπλ. Πλέον όμως υπάρχει προσβασιμότητα μέσω μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων και σε πιο ψαγμένα παιχνίδια, μεταφρασμένα μάλιστα στα ελληνικά.

Παιχνίδια που χρειάζονται περισσότερη σκέψη, και απαιτείται να ακολουθήσεις ως παίκτης την δική σου στρατηγική. Ή παιχνίδια που είναι πιο χαλαρά, αλλά ξεφεύγουν από το καθιερωμένο ‘κινούμαστε συνέχεια γύρω-γύρω και όποιος έχει τα περισσότερα χρήματα κερδίζει’.

Υπάρχουν όμως και κάποια που είναι πιο βαριά και χρειάζεται πραγματικά να στίψεις το μυαλό σου. Μερικά μάλιστα σου δίνουν το έναυσμα να μάθεις και κάτι ιστορικό. Όπως συμβαίνει και με τις ταινίες.

Είτε πρόκειται για το Cars που είδα ξανά πρόσφατα για λόγους ανωτέρας βίας, ψάχνοντας λίγο παραπάνω τις πόλεις φαντάσματα που δημιουργήθηκαν μετά την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Route 66, είτε πρόκειται για την Εξουσία του Σκύλου.

Βλέποντας αυτό το συρφετό βοοειδών στην αρχή της ταινίας, και την αναφορά αργότερα στους Lewis and Clark, δεν μπορούσα να μην ανατρέξω στα αντίστοιχα παιχνίδια Great Western Trail, μια διαδρομή που έκαναν οι καουμπόηδες μεταφέροντας γελάδια, αλλά και το Lewis and Clark, που ήταν οι πρώτοι που έφτασαν από τις μεσο-ανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Η Ταινία

Υπερμπρουτάλ καουμπόης (Benedict Cumberbatch) και ο πιο άνθρωπος αδερφός του (Jesse Plemons) κάνουν μια στάση στο καπηλειό της Ρόουζ (Kirsten Dunst) κατά την διάρκεια μεταφοράς βοοειδών. Εκεί θα γνωρίσουν και τον γιο της Ρόουζ (Kodi Smit-McPhee), που εκτελεί χρέη σερβιτόρου.

Εντάξει, αν ξεκινήσεις να βλέπεις την ταινία, θα διαπιστώσεις εντός ολίγου ότι η Εξουσία του Σκύλου σε γενικές γραμμές κυλάει αργά. Δεν έχει δηλαδή ξεσπάσματα, ούτε σεναριακά ούτε ερμηνευτικά. Το γεγονός ότι χωρίζεται σε ενότητες ίσως και να αποδεικνύεται σωτήριο.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι υστερεί σκηνοθετικά ή σεναριακά. Τουναντίον. Η Jane Campion καθοδηγεί με εξαιρετικό τρόπο τους πρωταγωνιστές να φτάσουν ο καθένας στην κορύφωση του. Μέχρι τότε έχουμε γίνει μάρτυρες ενός απίστευτου χτισίματος χαρακτήρων. Δεν θεωρώ διόλου απίθανο να δούμε για πρώτη φορά γυναίκα σκηνοθέτη να παίρνει το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, μετά την Chloe Zhao πέρυσι για το Nomadland. Εξάλλου η αρχή έγινε, κερδίζοντας το βραβείο στις Χρυσές Σφαίρες.

Όσο για το σενάριο, μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά το τελευταίο τρίτο μέρος στην Εξουσία του Σκύλου σε αποζημιώνει. Και πάλι δεν υπάρχουν τα ξεσπάσματα, όμως η Campion βάζει τα πράγματα στην θέση τους την στιγμή που πρέπει, κάτι που σου δίνει μια αίσθηση πληρότητας ως θεατή. Σχεδόν εφάμιλλη με αυτή στο αξεπέραστο Μαθήματα Πιάνου, που μας είχε χαρίσει πριν από 30 περίπου χρόνια.

Και ερμηνευτικά λείπουν οι εντάσεις στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, όμως όλοι έχουν υποδειγματική αλληλεπίδραση με τον χώρο και το σετ της ταινίας. Το (και στην πραγματική ζωή) ζεύγος Jesse Plemons και Kirsten Dunst είναι λες και τους πήρες κόπια από την δεύτερη σεζόν του Fargo και τους έβαλες στην Εξουσία του Σκύλου.

O Plemons (Η Γέφυρα των Κατασκόπων, The Master) έκανε το μπαμ από την συμμετοχή του στο Breaking Bad και μετά. Η Dunst από τη άλλη, είναι πιο παλιά καραβάνα, αλλά σόρρυ εγώ την έχω εικόνα πως ήταν στο Spiderman. Θα είχε ενδιαφέρον ένα meme με τρεις εικόνες της η μία δίπλα στην άλλη από το Jumanji, το Spiderman και την Εξουσία του Σκύλου. Πολύ καλός ο Plemons, αλλά η Dunst εδώ είναι μια κλάση ανώτερη.

Ξέχνα επίσης τον Cumberbatch (Ο Πρωτάρης της Χρονιάς, 12 Χρόνια Σκλάβος, 1917) που ήξερες. Αυτόν τον γλυκό μπουκλοξερόλα που είχες δει κάποτε στο Sherlock. Εδώ κάθε του σκηνή μυρίζει μπαρούτι, αφού πάντα περπατάει λες και είναι έτοιμος για τσαμπουκά. Στην Εξουσία του Σκύλου μας δίνει μια μόνο γεύση από το απίστευτο υποκριτικό του εύρος, κάτι που μαρτυράει εξάλλου και η πλούσια θεατρική του πορεία.

Η αποκάλυψη στην Εξουσία του Σκύλου ακούει στο όνομα Kodi Smit-McPhee. Τον οποίο θα τον ξέρεις μόνο αν έχεις δει ταινίες της Marvel, αφού σε κάποιες από αυτές έχει υποδυθεί τον Nightcrawler. Μόλις πριν λίγο καιρό κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Β Αντρικού ρόλου, και μάλλον έπεται συνέχεια.

Κατά τ’ άλλα, πολύ καλή η μουσική υπόκρουση του Jonny Greenwood των Radiohead, που έχει φτάσει μάλιστα να είναι και υποψήφιος για Όσκαρ το 2017 για το soundtrack στην Αόρατη Κλωστή με τον Daniel Day-Lewis, όπως επίσης και η φωτογραφία της Ari Wegner.

Να τη δω;

Ο καιρός φωνάζει να μείνεις μέσα, να χουχουλιάσεις και να δεις καμιά ταινία. Η Εξουσία του Σκύλου είναι από τα φαβορί της χρονιάς να τα πάει καλά μέχρι τα Όσκαρ και είναι μία από τις 4-5 ταινίες που πρέπει να δεις φέτος.

Ίσως σας ενδιαφέρουν…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *